Türkiye Peynirleri

Sütün peynire dönüştürülerek uzun süre saklanması, binlerce yıldır uygulanan bir yöntemdir. Günümüzde peynir sanayi ne kadar gelişmiş olursa olsun, peynir yapımının başlıca aşamaları çok az değişikliğe uğramıştır. 488 Süt kendi haline bırakılarak asitliğinin gelişmesi yoluyla elde edilen peynire halk dilinde “ekşimik” ya da “kesik” denmekte (Ünsal, 1997: 31)., sütün pastörize edilip maya ilavesi ile elde edilen peynir ise “teleme” olarak adlandırılmaktadır (Uraz, 1981: 208). Peynir çeşitliğinin ortaya çıkmasında birçok faktör etkili olmaktadır. Örneğin, ham madde sütün cinsi (inek, koyu, keçi sütü peyniri), pıhtı oluşturma yöntemi (asit, maya peynirleri), sütün ısıl işlem görüp görmemesi (çiğ, pastörize peynir) yağ oranı (tam yağlı, yağlı, az yağlı, yağsız peynir), yapısı (çok sert, sert, yumuşak peynirler), tuz oranı (tuzlu, tuzsuz peynirler), katkı maddeleri (çeşitli ot ve baharatlar, eritici tuzlar, küf gelişimi desteklenerek yapılan peynirler), olgunlaşma süresi ( taze, yarı olgun, olgun peynirler) (Üçüncü, 2004: 37; Gün, 2006: 15) Her ülkenin kendi kültür ve gelişim düzeyine bağlı olarak tüm bölgelerinde yoğun bir şekilde tüketime sunduğu peynir çeşidine sahiptir. Ülkemizde de beyaz peynir, kaşar peyniri, tulum peyniri yaygın olarak tüketilmekte ve bu peynirleri lor, çökelek, dil, Çerkez, otlu peynirler gibi diğer yöresel ürünler takip etmektedir.